شکوفه های لبخند

اتفاقات عشقی همیشه بخشی از زندگی اشخاصند . شکستهای عشقی و انتظارهای طولانی مدت و گاهی بی سرانجام نیز به گزارش پارس ناز بخشی از این دست اتفاقات عشقی زندگی افرادند . اما انتظار 70 ساله برای رسیدن به عشقی که به خاطر سوء تفاهم به سرانجام نرسیده بود ، وقتی به دیدار و ازدواج منتهی بشود شیرین است .حال در این مطلب از پارسناز ماجرای واقعی عاشقی پیرمرد 93 را میخوانید که به طرز باورنکردنی پس از 70 سال به معشوقه اش رسید !

ماجرا ازین قرار است که یک سرباز بازنشسته93 ساله آمریکایی بازمانده از جنگ جهانی دوم ، پس از 70 سال برای دیدار محبوب انگلیسی خود عازم استرالیا شد. یک سرباز بازنشسته آمریکایی بازمانده از جنگ جهانی دوم به نام نوروود توماس، 93 ساله، پس از 70 سال و آخرین خداحافظی برای دیدار محبوب انگلیسی خود، جویس موریس، عازم استرالیا شد.

توماس که به‌عنوان یک چترباز در ارتش خدمت می‌کرد، در سن 21 سالگی و پیش از پیاده شدن قوای نظامی در نرماندی با موریسِ 17 ساله آشنا شد. چند ماه پیش از آنکه جنگ بینشان جدایی بیندازد و توماس به نرماندی اعزام شود، آن‌ها بارها باهم ملاقات کردند.

 پس از پایان جنگ توماس به زادگاه خود آمریکا بازگشت اما نامه‌نگاری‌شان متوقف نشد و حتی نوروود از محبوبش درخواست کرد به آمریکا بیاید و باهم ازدواج کنند؛ اما موریس به‌گونه‌ای درست متوجه منظور توماس نشد و تصور کرد او عاشق زن دیگری شده است؛ بنابراین دیگر به او نامه ننوشت و سرانجام هر دو با افراد دیگری ازدواج کردند.

همسر آقای توماس سال 2001 از دنیا رفت. خانم موریس هم به همراه همسرش به استرالیا نقل‌مکان کرد اما ازدواجشان پس از 30 سال به بن‌بست رسید و طلاق گرفتند. علی‌رغم گذشت زمان خانم موریس هنوز توماس را فراموش نکرده بود و سال گذشته از یکی از فرزندانش خواست او را از طریق اینترنت پیدا کند. سرانجام پس‌ازآنکه نام توماس را در یکی از مقالات مربوط به نبرد نرماندی در روزنامه‌ای ویرجینیایی پیدا کرد، برای نخستین بار به کمک فرزندانشان از طریق «اسکایپ» باهم صحبت کردند.

به دنبال این ماجرا و مطلع شدن یکی از روزنامه‌های محلی ویرجینیا ((The Virginian-Pilot از داستانشان، یکی از خوانندگان روزنامه کمپینی را برای فرستادن توماس از «ویرجینیا بیچ» به استرالیا و دیدار مجدد محبوبش راه‌اندازی کرد. کمک‌های خیریه سرازیر شدند و خطوط هوایی «ایر نیوزیلند» یکی از بلیت‌های فرست کلاس خود را به آقای توماس و پسرش استیو که در کنارش زندگی و از او پرستاری می‌کند، اهدا کرد.

پیش از شروع این پرواز 16898 کیلومتری، توماس به «ویرجینیا پایلوت» گفت: ترجیح می‌دهم در مسیر استرالیا بمیرم تا با فکر «اگر می‌شد» در خانه بنشینم. منتظر دیدن لبخند موریس هستم.آن‌ها ساعت‌ها بعد در آدلاید باهم ملاقاتت کردند. ناگفته نماند خانم موریسِ 88 ساله به دلیل بیماری کم‌کم بینایی‌اش را از دست می‌دهد.